فقلب الليل
جوا ننى عينيها
نقطه نور ..
بتلمع
لكن سواد عنيها بيحاربها
وضلمه الليل
وظل الجفون
والعيون
التانيه اللى دايما بتبص فعينها
اللى بتبص لعينها ..
اصل عمرها ماعرفت تدخل نفق العينين
لروحها المسجونه جواها
ولا عمرها
سمعت صراخ قلبها
فسكون ليلها الغميق
وحلمها الغريق بيصرخ
بيحلم بطوق النجاه
لحظه حياه
لما عاكسها شعاع من نور القمر
ضحكت
واتبسمت له
وعزمته عالعشا
بس القمر مرضيش
اصل القمر قلبه رقيق
ماقدرش يستحمل
دمعتها
النازلة على خده..
ونقطه النور فعنيها ملحقتوش
الشعاع اللى شافها
وكان ممكن يحارب معاها الظلمه
اتخنق
وانطفا
لكن نقطه النور مانطفتش
يمكن لسه محبوسه
بس عندها امل تكبر
وتقدر ترجع للقمر نوره
وتنتصر
على
سواد عنيها اللى بيحاربها
وظلمه الليل
وظل الجفون
وكل العيون
وكمان على نفسها
عشان تبطل تستسلم تانى للظلمه
وللاحزان
